İstanbul Ağrısı @S_ZIRHLI bro nun hediyesi :D

kanatlari parca parca bu agustos geceleri yildizlar kaynarken sangir sungur ayaklarimin dibine dokulen sen eger yine istanbul'san yine kan kopuklu cehennem sarmasiklari buyutecegim pancak pancak siirler tukurecegim demek yine ben limandaki direkler ormaninda butun bandiralar ayaklaniyor kapi onlerinde boyunlarini bukmus tek tek kafiyeler yahudi sokaklarini aydinlatan telaviv sarkilari mavi asfaltlara cokmus diz bagliyor eger sen yine istanbul'san kirli dudaklarini bulut bulut dudaklarima uzatan sirkeci gari'nda tren cigliklariyle bicaklanip intihar dumanlari icindeki haydarpasa'dan anadolu ustlerine bakip bakip aglayan sen eger yine istanbul'san aldanmiyorsam yakalari karanfilli ibneler eger beni aldatmiyorsa kulaklarimdan kan fiskirincaya kadar yine senin emrindeyim utanmasam gozlerimi damla damla kadehime damlatarak kendimi yani su bildigim atilla ilhan'i zehirleyebilirim sonbahar karanliklari tuttu tutacak tarlabasi pansiyonlarinda bekarlar bugulaniyor imtihan cigliklari yukseliyor universite'den tophane iskelesi'nde diesel kamyonlari sarhos direksiyonlarinin koynuna girmis bickin soforler uykusuz dalgalaniyor ulan istanbul sen misin senin ellerin mi bu eller ulan bu gemiler senin gemilerin mi minarelerini kurdan gibi dislerinin arasinda liman liman goturen ulan bu mazot tukuren bu dovmeli gemiler senin mi aksamlar yassildikca neden boyle devlesiyorlar neden durmaksizin imdat kivilcimlari fiskiriyor antenlerinden neden peki istanbul ya ben ya misralarini dort renkli duvar afisleri gibi boy boy gumruk duvarlarina yapistiran yolcu abbas ya benim kahrim ya senin agrin agir kabaralarinla uykularimi ezerek deliksiz yasattigin caresiz zehirle kusan cilgin bir yilan gibi burgu burgu icime bosalttigin o senin agrin o senin eger sen yine istanbul'san yanilmiyorsam koltugumun altinda eski bir kitap diye goturmek istedigim sicilyali balikcilara marsilyali dok iscilerine satir satir okumak istedigim sen eger yine istanbul'san eger senin agrinsa igneli besik gibi her tarafimda hissettigim ulan yine sen kazandin istanbul sen kazandin ben yenildim kulaklarimdan kan fiskirincaya kadar yine emrindeyim olsem yalniz kalsam cuzdanim kaybolsa parasiz kalsam tenhalarda kalsam carpilsam hic bir gun hicbir postaci kapimi calmasa yanilmiyorsam sen eger yine istanbul'san senin isliklarinsa kulaklarima saplanan bu isliklar gozbebeklerimde gezegenler gibi donen yalnizligimdan bir tekmede kapilarini kirip ciktim demektir ulan bunu sen de bilirsin istanbul kac kere yazdim kimbilir kac kere kirpiklerimiz kasaturalara donmus diken diken 1949 eylul'unde birader mirc ve ben sokaklarinda mohikanlar gibi ates yaktik sana taptik ulan unuttun mu sana taptik
Atilla İlhan