Terked(il)en
Cogu insan zaman zaman cekip gitmek ister uzaklara hemde hic sebeb yokken. Aslinda gitmek isteyisinin bir sebebi vardir, o sadece yok diye kendini kandirir. Birseye cani sykylmystyr veya birisine kizmisdir…
Ve ani bir kararla cekip gider birinin hayatindan. Arkasina bile bakmadan gider cunku biliyor ki, eger arkasina bakarsa, yoluna devam edemez.
Giderken arkasina bir baksa neler biraktigini gorecek…
Hangi bedeni oldurup ustune basip gittigini gorecek…
Ama nerde onda o yurek? O sadece sevdigini sanmasini bilir, baskada bildigi hic bir sey yoktur!
O yuzden ondan fazla birsey beklenmez. Ama terkedilenlerden cok sey beklenir. Mesela terkedildiginiz an sanki uzerinizden tir gecmemis gibi hayata bagli kalmanizi, hic birsey olmamis gibi gulumsemenizi, onsuz hayatiniza alismanizi, arkadaslarinizla cay kahve icmenizi, alkol kullanmamanizi, daima spor yapmanizi, sagliginiza dikkat etmenizi, konserden konsere kosmanizi, kalktiginiz sabahin aksaminda uyumanizi ve hic birseye aldiris etmeden yasamanizi dilerler. Hatta ve hatta hemen yeni bir asik bulmanizi bile temenni ederler. Kalbinizin bir cam kirigi gibi paramparca yerlerde isildarken sizin ne halde oldugunuzu bilmek dahi istemezler… Umurlarinda degildir…
Oysa o gittikten sonra sizinde hayatiniz son bulmustur. Artik hicbirsey eskisi gibi tad vermiyordur. Ne Sezen ablanin parcalari sizi anlatir ne de Umit Yasar Oguzcan’in siirleri sizin icin ezberlenerek okunur. O giderken sizde onunla birlikte gitmissinizdir. Ve giderken butun cumlelerinizi ona vermissinizdir ayrilirken sozleri sizin yerinize soylesin diye…
O yuzden evde ki iki kisilik yatagin huznu, elbiselerini astigi askinin yalnizligi, komidinin uzerine unuttugu kol dugmelerinin caresizligi, yuzunu kuruladigi havlunun gozyasisi, kullandigi favori parfumunun boynu bukuk kalisi ve her gece uyumadan once kitap okudugu kosenin cigligi goze batmiyordur. Goze batan tek sey ise kapinin girisinde ki avizeye asilmis bir ip ve sallanan yarim kalmis bir «biz»…
Gülşah Zambur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder